8 lipca 2021 r. prezydent USA Joe Biden ogłosił wycofanie wojsk amerykańskich z Afganistanu do 31 sierpnia 2021 r. Dzień później delegacja talibów w Moskwie poinformowała, że kontrolują 85 proc. kraju. Jednocześnie zostały wznowione rokowania pokojowe w Ad-Dausze w Katarze miedzy talibami a rządem w Kabulu. Po ostatnim przedarciu się ok. 1000 żołnierzy afgańskich do Tadżykistanu, władze w Duszanbe poprosiły Rosję o pomoc w ramach OUBZ. Stephen Walt zwrócił uwagę w artykule z 9 VII na łamach “Foreign Policy”, że porażka USA związana była z fałszywym przekonaniem o możliwości wprowadzenia zachodniego modelu demokracji do innego świata cywilizacyjnego. Jednocześnie wskazywał na błędy w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa USA, w tym inwazję na Irak. Dodać do tego należy wprowadzenie ChRL do WTO 11 grudnia 2001 i niedostrzeganie rosnącej roli Pekinu, który stał się prawdziwym beneficjentem globalizacji. W tym kontekście słowa Condoleezy Rice z 2006 r., które wypowiedziała w Dubaju, o tworzeniu “konstruktywnego chaosu” jako pewnej wizji przyszłości regionu WBW w okresie drugiej kadencji George’a W. Busha, pokazują klęskę tego projektu. Sam termin ten został wprowadzony w marcu 2004 roku przez Carnegie Endowment for International Peace, który był jednym z ośrodków eksperckich przygotowujących administrację USA do szczytu G8 szczytu, który odbył się w czerwcu 2004 roku. W dokumencie Carnegie WBW oznaczał świat arabski, Afganistan Izrael, Pakistan, Turcję Iran, Cypr. W szerszym geostrategicznym znaczeniu, w nawiązaniu do myśli Zbigniewa Brzezińskiego, można określić ten region “Globalnymi Bałkanami” dającymi szansę na oddziaływanie dzięki ich kontroli na całą Eurazję.
Więcej w podkaście poniżej.
